تنوع ژنتیکی سیب شرقی (Malus orientalis) در جنگل های هیرکانی ایران با استفاده از نشانگرهای SSR

سیب شرقی (Malusorientalis) دارای پراکنش وسیع در سرتاسر جنگل­های هیرکانی شمال ایران از مناطق پایین‌بند تا نواحی کوهستانی و شیب‌دار است. برای بررسی تنوع ژنتیکی، نمونه‌های برگ 60 پایه از شش رویشگاه جنگل‌های هیرکانی جمع‌آوری شدند. DNAهای استخراج شده با استفاده از شش آغازگر GD142، GD12، GD147 GD96، GD100 و GD162 به­روش SSR-PCR بررسی شدند. کل آلل­های تکثیر­شده برای چهار آغازگر در این پژوهش، برابر 45 آلل با میانگین هتروزیگوسیتی 39/0 بود. به­طوریکه بیشترین مقدار هتروزیگوسیتی در جمعیت کدیر، اسالم، یوش بالا و یوش میانی (یک) و کمترین مقدار آن نیز مربوط به جمعیت افراتخته، یوش میانی، یوش بالایی و کدیر سوردار (صفر) بود. بیشترین فاصله ژنتیکی  Neiمربوط به جمعیت‌های اسالم و سوردار و کمترین آن مربوط به جمعیت‌های یوش بالایی و اسالم بود. آنالیز واریانس مولکولی تنوع درون و بین جمعیت‌ها را به­ترتیب 97 و سه درصد از کل تنوع نشان داد که بیانگر تنوع درون جمعیتی قابل ملاحظه در جمعیت‌های این گونه است. این پژوهش نشان داد باوجود شرایط رویشگاهی متفاوت و فاصله جغرافیایی زیاد جمعیت‌ها از یکدیگر، سطح تمایز ژنتیکی بین جمعیت‌های مورد پژوهش پایین و هتروزیگوسیتی درون جمعیت‌ها بسیار مشابه با یکدیگر است. این مسئله می‌تواند حاکی از سطح بالای برقراری جریان ژن و تبادل ژنتیکی بین جمعیت‌های سیب جنگلی شمال ایران باشد.